Curtis Stigers: Music for the soul - Γιατί η τζαζ δεν ανήκει μόνο στους καθαρολόγους!

Curtis Stigers: Music for the soul - Γιατί η τζαζ δεν ανήκει μόνο στους καθαρολόγους!

Ο Αμερικανός μουσικός Curtis Stigers, γνωστός για την εκλεκτική μουσική του προσέγγιση, εκφράζει σε πρόσφατη συνέντευξή του τις ανησυχίες του για την αποδοχή της μουσικής του από την αυτοαποκαλούμενη «αστυνομία της τζαζ». Παρά αυτές τις ανασφάλειες, παραμένει ήρεμος και ενδιαφέρεται ελάχιστα για τις απόψεις των καθαρευτών. Για αυτόν, η εστίαση είναι ξεκάθαρα στα τραγούδια και τις ιστορίες που λένε, αντί να χαθεί σε κατηγορίες και ετικέτες. Με σχεδόν 50 χρόνια εμπειρίας στη μάθηση, την εξάσκηση, το παιχνίδι, το τραγούδι και το γράψιμο, ο Stigers έχει χτίσει μια πολύπλευρη καριέρα που συνδυάζει στοιχεία τζαζ, ποπ, σόουλ, μπλουζ, κάντρι και φολκ. Δεν παίζει για τους πουρίστες της τζαζ, αλλά για τον εαυτό του και το κοινό του, γεγονός που υπογραμμίζει την εσωτερική του μουσική ελευθερία. Αυτό αναφέρει εφημερίδα Saarbrücken.

Οι ρίζες της τζαζ, ενός από τα κεντρικά μουσικά στυλ που εμπνέει επίσης τους Stigers, βρίσκονται στις αφροαμερικανικές κοινότητες των νότιων Ηνωμένων Πολιτειών, ιδιαίτερα στη Νέα Ορλεάνη. Αυτό το στυλ μουσικής αναπτύχθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα μέσα από τη συγχώνευση αφρικανικών ρυθμών, ευρωπαϊκών αρμονιών και γηγενών μουσικών παραδόσεων όπως τα μπλουζ και το ράγκταϊμ. Η τζαζ χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη χαρά στον αυτοσχεδιασμό και συναισθηματική εκφραστικότητα. Το στυλ δεν είναι σταθερό, αλλά επιτρέπει στους μουσικούς να δημιουργούν αυθόρμητα νέες μελωδίες και παραλλαγές. Στο Μουσικός σπασίκλας Η τζαζ περιγράφεται ως μια ζωντανή μουσική της στιγμής, που χαρακτηρίζεται από δημιουργική ελευθερία και στυλιστική πολυμορφία.

Η ανάπτυξη της τζαζ

Τον 20ο αιώνα, η τζαζ έχει εξελιχθεί σε πολλά στυλ, όπως το swing, το bebop και το fusion. Ο όρος «τζαζ» συνδέεται στενά με μια στάση ζωής που χαρακτηρίζεται από αυθορμητισμό, δημιουργικότητα και έκφραση. Μια θεωρία σχετικά με την προέλευση του όρου παραπέμπει στον αργκό όρο «jasm», ο οποίος περιγράφει την «ενέργεια» ή τη «δύναμη ζωής». Η τζαζ συνέχισε να εξελίσσεται, από τους πρώτους μουσικούς του δρόμου στη Νέα Ορλεάνη μέχρι σήμερα, όπου είναι μια ενεργή και ζωντανή μορφή τέχνης σε πολλές χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας. Στη δεκαετία του 1920, η τζαζ βρήκε επίσης τη θέση της στη Γερμανία, αλλά διώχθηκε υπό τον εθνικοσοσιαλισμό ως «εκφυλισμένη μουσική». Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, γνώρισε μια αναγέννηση εκεί, υποστηριζόμενος από τα αμερικανικά στρατεύματα κατοχής.

Σήμερα, η τζαζ είναι μια αναγνωρισμένη μορφή τέχνης που χαρακτηρίζεται από πολλά φεστιβάλ και μια ενεργή σκηνή. Η βασική ενορχήστρωση της τζαζ κυμαίνεται από σαξόφωνο και τρομπέτα, πιάνο, ντραμς και άλλα, και τα διάφορα στυλ που συνθέτουν την τζαζ περιλαμβάνουν την acid jazz, την cool jazz, τη latin jazz και πολλά άλλα. Διάσημοι μουσικοί όπως ο Louis Armstrong, ο Miles Davis και η Ella Fitzgerald συνέβαλαν σημαντικά στη δημοτικότητα και την ανάπτυξη της τζαζ.