Draden van het lot: twee vrouwen, één pijn - de verhalen van hedendaagse getuigen

Draden van het lot: twee vrouwen, één pijn - de verhalen van hedendaagse getuigen

Op 9 juni 2025 zullen verschillende media verslag doen van de aangrijpende levensverhalen van Marie-Louise Gloesener-Jacqué en Natalia Sanchez, twee vrouwen die, ondanks verschillende achtergronden, een gemeenschappelijk verdriet en identiteit delen. Gloesener-Jacqué, 82 jaar oud en uit Luxemburg, en Sanchez, 50 jaar oud en uit Chili, verbinden hun ervaringen met het brutalitaire lot van hun vaders, die vanwege hun liberale overtuigingen werden vervolgd door totalitaire regeringen.

Terwijl de vader van Gloesener-Jacqué stierf in het concentratiekamp Groß-Rosen, keerde de vader van Sanchez terug na vreselijke martelingen. Hun lot illustreert hoe vergelijkbaar de ervaringen van mensen in verschillende landen kunnen zijn wanneer ze worden geconfronteerd met autocratieën en dictaturen. Gloesener-Jacqué en Sanchez ontmoetten elkaar ongeveer acht jaar geleden in Luxemburg en ontwikkelden op basis van deze gedeelde ervaringen een hechte vriendschap. Het project ‘Verhalen uit Duerf’ werd geregisseerd door theaterdocent Sanchez en cultuurwerker Lex Gillen om hedendaagse getuigen te interviewen en hun verhalen vast te leggen.

Het project “Verhalen uit Duerf”

Het doel van het project is om verslagen te verzamelen van mensen die vóór 1950 geboren zijn en het leven op het platteland tastbaar te maken. Gloesener-Jacqué werd aangemoedigd om deel te nemen door haar broer Roger, die ook actief was in het project. Als kind werd ze in april 1943 met haar gezin gedeporteerd en groeide op bij haar oom in Mamer, waar ze dacht dat haar familie bij haar was. Na de oorlog keerde ze met haar moeder terug naar Holzem, wat een zware emotionele last op haar legde.

Hun verhalen weerspiegelen niet alleen hun persoonlijk lijden, maar ook de gevolgen van het nazi-bewind, dat een donker hoofdstuk achterliet in Luxemburg. Het naziregime werd niet alleen gekenmerkt door de vervolging van andersdenkenden, maar introduceerde ook sociale maatregelen die aanvankelijk als positieve veranderingen werden ervaren. Niettemin waren de gevolgen verwoestend: het verlies van familieleden en het isolement veroorzaakt door de dictatuur laten tot op de dag van vandaag nog steeds diepe wonden achter in de biografieën van de getroffenen.

De behoefte aan geheugen en verwerking

Gloesener-Jacqué heeft herhaaldelijk benadrukt hoe belangrijk het opnemen van haar biografie is om in het reine te komen met haar verleden. “Het is een stap in de goede richting”, zegt ze, vooral in een tijd waarin vluchtelingenkinderen opnieuw deel uitmaken van een tragische realiteit. Veel van de protagonisten van hun verhalen hebben echter om emotionele of juridische redenen besloten hun rapporten in te trekken. Roger Jacqué, die verslag deed van zijn brute ervaringen in het concentratiekamp, ​​stierf kort na de opnames, wat het belang van de verhalen van hedendaagse getuigen nog eens onderstreept.

Sanchez denkt al na over een mogelijke toneelbewerking van de verzamelde biografieën om deze verhalen nog breder te presenteren. Het boek “Aus dem Duerf. Liewensmodelle” bevat al de aangrijpende verhalen van Gloesener-Jacqué en haar broer en wordt gezien als een belangrijke getuigenis van het verleden. Lex Gillen benadrukt dat het publiceren van dergelijke verhalen essentieel is om herinneringen vast te houden en het bewustzijn over het verleden te vergroten.

Gezien de huidige geopolitieke situatie wordt de urgentie om dergelijke verhalen te vertellen groter. De heropleving van nationalistische en autoritaire tendensen in verschillende delen van de wereld maakt het steeds onmisbaarder om ons bezig te houden met de geschiedenis en haar lessen. Terwijl samenlevingen zich blijven ontwikkelen, blijft de kwestie van het herinneren en omgaan met de geschiedenis centraal.https://www.wort.lu/panorama/du-weess-dass-doheem-nach-eent-op-iech-waart/68810234.html https://www.dhm.de/lemo/kapitel/ns-regime