Αποζημιώσεις απόλυσης από το Λουξεμβούργο: Ομοσπονδιακό Οικονομικό Δικαστήριο αποφασίζει για τη Γερμανία!

Αποζημιώσεις απόλυσης από το Λουξεμβούργο: Ομοσπονδιακό Οικονομικό Δικαστήριο αποφασίζει για τη Γερμανία!

Στις 30 Μαΐου 2025, δημοσιεύθηκαν βασικές αποφάσεις του Ομοσπονδιακού Οικονομικού Δικαστηρίου (BFH) σχετικά με τη φορολόγηση των αποζημιώσεων απόλυσης από το Λουξεμβούργο. Το Rechtslupe αναφέρει ότι η Ομοσπονδιακή Δημοκρατία της Γερμανίας έχει το δικαίωμα να επιβαρύνει τις αποζημιώσεις απόλυσης που λαμβάνουν οι εργαζόμενοι σύμφωνα με το άρθρο 1 του Luxbourg Paragraph4. Πρόταση 1 DBA-Λουξεμβούργο 2012. Ειδικότερα, διευκρινίστηκε ότι ο εργαζόμενος που ζει στη Γερμανία υπόκειται σε απεριόριστο φόρο εισοδήματος κατά το εν λόγω έτος και το παγκόσμιο εισόδημά του, το οποίο περιλαμβάνει και πληρωμές από ξένες πηγές, θα χρησιμοποιηθεί για φορολόγηση.

Ως μέρος μιας πρόσφατης απόφασης, το Ομοσπονδιακό Οικονομικό Δικαστήριο έκρινε ότι οι αποζημιώσεις απόλυσης που καταβάλλονται σε σχέση με την πρόωρη καταγγελία των συμβάσεων εργασίας θεωρούνται ως εισόδημα από εργασία σύμφωνα με την ενότητα 19 του νόμου περί φόρου εισοδήματος (EStG). Αυτό το νομικό πλαίσιο δίνει στη Γερμανία το αποκλειστικό δικαίωμα να φορολογεί αυτές τις αποζημιώσεις απόλυσης, ενώ η DBA του Λουξεμβούργου 2012 δεν επιτρέπει εξαιρέσεις για αυτές τις πληρωμές.

Φορολογικός νόμος και αποζημιώσεις απόλυσης

Ένα άλλο βασικό εύρημα αφορά το είδος της αποζημίωσης απόλυσης. Αυτό δεν χορηγείται για μια συγκεκριμένη δραστηριότητα, αλλά μάλλον ως αποζημίωση για την απώλεια μιας θέσης εργασίας. Επομένως, το δικαίωμα στη φορολογία δεν μπορεί να αμφισβητηθεί. Ο κανονισμός για τη Συμφωνία Διαβούλευσης (KonsVerLUXV) της 9ης Ιουλίου 2012 και το Μνημόνιο Συνεννόησης για τη Συμφωνία του 1958 δεν ισχύουν για την DTA-Λουξεμβούργο που συνήφθη το 2012. Αυτό ήταν ένα κρίσιμο σημείο στην απόφαση του Ομοσπονδιακού Οικονομικού Δικαστηρίου, η οποία εκδόθηκε στις 2 Μαρτίου 2/2020 στο φάκελο 2, 2 Μαρτίου 2020.

Επιπλέον, το Ομοσπονδιακό Οικονομικό Δικαστήριο τόνισε ότι η διοικητική του πρακτική δεν βλέπει καμία αντισυνταγματικότητα στην εφαρμογή της αμοιβαίας συμφωνίας. Η αρχή της ισότητας δεν παρέχει κανένα δικαίωμα στην εφαρμογή παράνομων διοικητικών πρακτικών, γεγονός που ενισχύει τη θέση της γερμανικής οικονομικής διοίκησης. Η διοίκηση εφαρμόζει με συνέπεια τις απαιτήσεις που ήδη ισχύουν και δεν έχει εντοπίσει διαρθρωτικά ελλείμματα επιβολής.

Η απόφαση τονίζει επίσης ότι οι μισθοί και οι παρόμοιες αμοιβές μπορούν να φορολογηθούν μόνο στο κράτος κατοικίας σύμφωνα με το άρθρο 14 παράγραφος 1 πρόταση 1 DBA-Λουξεμβούργο 2012, εκτός εάν η εργασία εκτελείται στο άλλο συμβαλλόμενο κράτος. Η σαφήνεια σε αυτόν τον κανονισμό δίνει τόσο στους φορολογούμενους στη Γερμανία όσο και στη φορολογική διοίκηση μια σαφή βάση για δράση.

Για πιο λεπτομερείς πληροφορίες σχετικά με αυτό το θέμα, ανατρέχουμε στην τεκμηρίωση από το Bundesfinanzhof.