Σκυλομαχία στο δρόμο: Δάγκωσε την ακίδα σκύλος που ξεφεύγει!

Σκυλομαχία στο δρόμο: Δάγκωσε την ακίδα σκύλος που ξεφεύγει!

Αργά την Κυριακή του Πάσχα, 28 Μαΐου 2025, συνέβη ένα περιστατικό στο Σάαρλαντ που έκανε τόσο τους ιδιοκτήτες κατοικίδιων όσο και σκύλων να καθίσουν και να το προσέξουν. Ο Μισέλ Φάιφερ περπατούσε με τον σκύλο του Σπάικ γύρω στις 10 το βράδυ. όταν ένας σκύλος μικτής ράτσας ελεύθερου τρεξίματος, ύψους περίπου 40 εκατοστών, επιτέθηκε ξαφνικά και δάγκωσε τον Σπάικ στο πλάι. Ο Pfeiffer, ο οποίος ανησυχούσε για την ευημερία του τετράποδου συντρόφου του, περιέγραψε πώς ο σκύλος που επιτέθηκε δυσκολεύτηκε να αποκρούσει και στη συνέχεια διέφυγε. Αυτή η κατάσταση όχι μόνο έχει θέσει υπό αμφισβήτηση την ευημερία του Spike, αλλά εγείρει επίσης ερωτήματα σχετικά με την ευθύνη του ιδιοκτήτη του σκύλου.

Σύμφωνα με αναφορές από το εφημερίδα Saarbrücken Το θέμα των δαγκωμάτων σκύλων είναι ένα σοβαρό πρόβλημα που οδηγεί επανειλημμένα σε συζητήσεις για την ασφάλεια στο κοινό. Πολλοί πληγέντες ιδιοκτήτες σκύλων και φιλόζωοι ζητούν σαφείς οδηγίες και μέτρα για την αποφυγή τέτοιων περιστατικών και την αύξηση της ασφάλειας για όλους τους εμπλεκόμενους.

Νομικό πλαίσιο για περιστατικά δαγκώματος

Ένα δάγκωμα σκύλου έχει νομικές συνέπειες που μπορεί να επηρεάσουν τόσο τον ιδιοκτήτη του σκύλου που επιτίθεται όσο και τα θιγόμενα μέρη. Μετά από ένα περιστατικό δαγκώματος, είναι δυνατό να υποβάλετε αναφορά στην αστυνομία ή στην αρμόδια ρυθμιστική αρχή. Μετά από ακρόαση, αυτό αποφασίζει εάν ο σκύλος έχει ταξινομηθεί ως επικίνδυνος κατά την έννοια των αντίστοιχων νόμων για τους σκύλους, όπως φαίνεται στη σελίδα tierrecht-anwalt.de εξηγείται. Τέτοιες αποφάσεις μπορεί να επιβάλλουν προϋποθέσεις όπως απαιτήσεις για λουρί και ρύγχος, τεστ ιδιοσυγκρασίας ή ακόμα και ευθανασία του σκύλου, ειδικά εάν το περιστατικό ήταν σοβαρής φύσης.

Οι κανονισμοί διαφέρουν ανάλογα με το κράτος, αλλά τα μέτρα μπορεί να περιλαμβάνουν «ήπιες» απαιτήσεις που μπορεί να γίνουν αυστηρότερες με την πάροδο του χρόνου, ανάλογα με τη σοβαρότητα του περιστατικού. Είναι πιθανό οι επίσημες απαιτήσεις να αυξηθούν εκρηκτικά εάν ο ιδιοκτήτης του σκύλου θεωρηθεί ότι δεν ευθύνεται.

Ευθύνη του ιδιοκτήτη του σκύλου

Οι ιδιοκτήτες σκύλων είναι νομικά υποχρεωμένοι να αποφεύγουν τις συγκρούσεις μεταξύ σκύλων. Οι τραυματισμοί που προκύπτουν από σύντομους καβγάδες μετά από κοινωνική επαφή δεν θεωρούνται απαραίτητα επιθετικοί εκτός εάν υπάρχουν ειδικές συνθήκες. Ωστόσο, είναι καθήκον του ιδιοκτήτη να ελαχιστοποιήσει όλους τους πιθανούς κινδύνους για την ασφάλεια. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα σε δημόσιους χώρους όπου οι συναντήσεις μεταξύ σκύλων είναι συχνές και μπορεί να οδηγήσουν σε τραυματισμό.

Περιστατικά όπως του Michel Pfeiffer μπορεί να έχουν όχι μόνο συναισθηματικές αλλά και οικονομικές συνέπειες. Απαιτήσεις για ζημιές και πόνο και ταλαιπωρία μπορούν να γίνουν κατά του ιδιοκτήτη του σκύλου που επιτίθεται, υπογραμμίζοντας την πρόσθετη ευθύνη των ιδιοκτητών. Ανάλογα με τα αποδεικτικά στοιχεία και τις συνθήκες του συμβάντος, αυτές οι νομικές μάχες μπορεί να είναι μακροχρόνιες και περίπλοκες, καθώς ο καθορισμός ενός «περιστατικού δαγκώματος» και ο προσδιορισμός του σκύλου που ευθύνεται είναι ζωτικής σημασίας.

Δεδομένης αυτής της κατάστασης, καθίσταται απαραίτητο τόσο οι ιδιοκτήτες σκύλων όσο και οι αρμόδιες αρχές να αναπτύξουν μέτρα για την πρόληψη μελλοντικών επιθέσεων και τη διασφάλιση της ασφάλειας τόσο των ανθρώπων όσο και των ζώων. Η ανακοίνωση των πολύ αναγκαίων κατευθυντήριων γραμμών και σημείων επαφής αναμένεται από την κοινωνία να αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη μεταξύ των ιδιοκτητών σκύλων και του υπόλοιπου πληθυσμού.